หลวงพ่อถาวรที่วัดปทุมวนารามท่านเมตตามาก บอกพวกเราให้อยู่ในวัดจนกว่าจะปลอดภัย จะเจ็ดวันหรือสิบห้าวันก็ได้ ท่านไม่ว่า
จะใช้อะไรก็ได้ ท่านอนุญาตโดยไม่ต้องขอ
ถ้าไม่ได้ วัดพวกเราคงแย่ ทหารยิงคนอยู่ข้างนอกวัด พวกเราลากศพเข้ามาได้ 3 ศพ มีคนบอกว่ายังเหลือศพอยู่ข้างนอกอีก 2 ศพ แต่ออกไปเอาไม่ได้แล้ว เพราะทหารยิง
ต่อ มาทหารยิงเข้ามาในวัด มีคนตายอีก 3 เป็นผู้หญิงหนึ่งคน ผู้อ้างว่าเห็นเหตุการณ์ 2 คนเล่าตรงกันว่า ผู้ชาย 2 คน (อาจเป็นการ์ดเรา) บาดเจ็บ เดินกระปลกกระเปลี้ยมาที่วัด ผู้หญิงซึ่งเป็นเจ้าหน้าที่พยาบาลหรือนางพยาบาลมาช่วยดูแลรักษา แล้วทหารก็ยิงเข้ามาเลยตายกันหมด
เลยมีศพในวัดทั้งหมด 6 ศพ วางเรียงอยู่หน้าศาลาพระราชศรัทธา
ช่วง เย็นๆ มีเสียงระเบิดตูมตามและเสียงปืนดังเป็นระยะ ค่ำๆ มีเสียงปืนรัวอยู่ข้างหน้าวัด มีแก๊สน้ำตาฟุ้งกระจายเข้ามาในวัด พวกเราต่างหาผ้ามาชุบน้ำปิดหน้า ดิฉันเอาแว่นกันน้ำและ mask ขึ้นมาใส่ เหลียวไปดูหลวงพ่อถาวร เห็นท่านใส่แว่นกันน้ำและmask กันแก๊ส ไม่รู้ใครเอาไปถวายให้ท่านใส่
คนเยอะมาก คำนวนไม่ถูกว่าเท่าไร .. น่าจะหลายๆ พัน เพราะมีบางคนหาที่นอนไม่ได้ ต้องไปนั่งกอดเข่าหลับอยู่หน้าห้องน้ำ
ตอน เช้ามีหลายคนเสี่ยงวิ่งออกไปขนเสบียงจากเต๊นท์นอกวัดมาเพื่อให้ "แม่ครัวอาสา" ทำกับข้าวแจกจ่ายอาหารให้พวกเราเพราะอาหารในวัดไม่พอเพียง .. จากจุดที่ดิฉันนอน (น่าจะเป็นโรงทานหรือโรงฉันมั้ง) มองไปบนทางวิ่งของรถไฟฟ้า BTS เห็นทหารยืนอยู่บนนั้นคนหนึ่ง
ต่อมาคุณ วรวุฒิ วิชัยดิษฐ์ (โฆษกเวทีนปช.ราชประสงค์)มาที่วัด พูดอะไรไม่รู้บนศาลา (เดินมาฟังไม่ทัน เพราะไปสังเกตการณ์ที่หน้าวัดมา) รู้สึกจะเกี่ยวกับการประสานงานให้ตำรวจมารับคนเสื้อแดงกลับบ้าน พูดจบแล้วคุณวรวุฒิก็หายไปไหนไม่รู้ นึกว่ากลับไปแล้ว
อีกนานพอควร ตำรวจหลายคน (น่าจะถึงสิบ) เดินมาที่โรงทาน (หรืออะไรที่ดิฉันพักนอน) ไปกราบหลวงพ่อถาวร แล้วมาประกาศ
ออกไมค์ว่า "ผม พล.ต.ท.สัณฐาน (บอกยศและตำแหน่งด้วย แต่จำไม่ค่อยได้ .. ผบชน. มั้ง) มารับพี่น้องกลับบ้าน โดยขอให้เดินไปที่สนง. ตำรวจแห่งชาติ แล้วจะมีรถส่งกลับบ้าน" พร้อมกับรับรองด้วยเกียรติของตำรวจว่าไม่มีอันตราย
พวกเรา ไม่เชื่อ และไม่ทำท่าสนใจที่จะไป
ผู้การแต้ม(วิชัย สังข์ประไพ) เลยมาพูดผ่านไมค์บอกยศชื่อและตำแหน่ง รวมทั้งรับรองความปลอดภัยให้กับเรา คราวนี้พวกเราเริ่มฟังและเชื่อกันบ้างนิดหน่อย
หลวงพ่อถาวรก็บอกว่า ท่านเชื่อตำรวจและเชื่อว่าพวกเราจะปลอดภัย .. แต่พวกเรายังไม่มั่นใจนัก
แล้ว คุณวรวุฒิก็ประกาศจากบนศาลาว่า ตำรวจจะช่วยส่งพี่น้องกลับบ้าน ให้พี่น้องกลับไปกับตำรวจเถอะ รับรองว่าปลอดภัย ถ้าอยู่ต่อไปทหารจะเข้ามาเคลียร์พื้นที่ และอาจทำรุนแรงกับพี่น้อง
พวก เราส่วนใหญ่เลยเชื่อ เก็บของ เดินข้ามถนนไปที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติ โดยมีตำรวจตั้งแถวอย่างหนาแน่น ขนาบสองข้างช่องทางเดินของพวกเรา
ไป ถึงก็นั่งรอให้เขาประกาศเรียกขึ้นรถ ที่บริเวณลานหน้าอาคารสนง. ตำรวจฯ โดยเขาจะแบ่งเรียกเป็นจังหวัดๆ คนเยอะมากๆ จนเห็นแล้วตกใจว่า เมื่อคืนเข้าไปอัดกันอยู่ในวัดได้อย่างไร
ตอนแรกตำรวจแจ้งว่า จะมีรถไปส่งถึงจังหวัดของพี่น้อง แต่ต่อมาเขาขอโทษ บอกว่า มีรถไปส่งให้ได้แค่ที่หัวลำโพงหรือไม่ก็สถานีหมอชิต แล้วหลังจากนั้นพี่น้องต้องเดินทางไปกันเอง
สำหรับคนกรุงเทพฯ ก็ต้องเลือกเอาว่าจะไปหัวลำโพง หรือหมอชิต แล้วไปหาทางเดินทางกลับบ้านเอาเองจากที่นั่น
การจัดการเป็นไปอย่าง ไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าไร เพราะคนเยอะ แต่ตำรวจก็เป็นมิตรดี ได้คุยกับตำรวจบางคน เขาบอกว่า เขาถูกเรียกมาจากทางใต้ตามนโยบายของเทพเทือกที่คิดว่าตำรวจใต้ไม่เป็นเสื้อ แดง แต่ในความเป็นจริงแล้ว ตำรวจใต้ก็เสื้อแดงเยอะ เขาบอกว่า เขามีสมอง ดูเหตุการณ์แล้วก็คิดเองได้ เพราะเห็นชัดถึงความไม่เป็นธรรมและสองมาตรฐาน
เท่า ที่ได้คุย พวกเราส่วนใหญ่ยังกำลังใจดีและไม่ยอมแพ้ พบแค่คนเดียวเท่านั้นที่บอกว่าคราวหน้าจะไม่มาอีกแล้ว
มี สส. พรรคเพื่อไทยมาดูแลอยู่บ้างเหมือนกัน มีคนเอาข้าวกล่องมาแจก และตอนจะขึ้นรถ ก็มีคนเอารถกระบะบรรทุกน้ำขวดมาแจก ซึ่งก็ช่วยได้มาก เพราะอากาศร้อน และน้ำที่พวกเราพกพาติดตัวเริ่มหมดลงพอดี
เท่าที่ เขียนมานี้ ใช้ fact และข้อมูลที่ได้จากแหล่งที่คิดว่าเชื่อถือได้หรือสอบทานแล้วค่ะ เพราะในวัดข่าวลือเยอะมากๆๆๆ บางคนแต่งเรื่องขึ้นมาใหม่แล้วยืนยันว่าเห็นเหตุการณ์บางอย่างด้วยตาของตัว เองก็มี บางคนก็เป็นพวกแทรกซึมมาปล่อยข่าวยุยงส่งเสริมหรือปล่อยข่าวให้เรากลัว บางคนก็ฟังต่อๆ กันมา โดยอ้างแหล่งข่าวที่น่าเชื่อถือ (แต่ไม่แน่ใจว่าเชื่อได้จริงหรือเปล่า)
อยาก จะเล่าถึงสองวันสุดท้ายที่ราชประสงค์เหมือนกันค่ะ แต่มันหดหู่และเศร้าใจเกินไป การ์ดของเราบาดเจ็บเยอะมาก สำหรับคนตายทราบว่าเราแย่งศพมาไม่ได้ ในวัดปทุมฯไม่เห็นการ์ดเลย ไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไรกันบ้าง (ตำรวจบอกว่า การ์ดโดนเก็บ)
ขอ ให้วิญญาณพี่น้องของเราทุกคนที่สละเลือดเนื้อและชีวิตไปสู่สุคติด้วย เทอญ...พวกเขานี่แหละคือวีรบุรุษผู้กล้าที่แท้จริง
