เบื้องลึก"ทุ่งสังหาร - เขตอภัยทาน และแดนสนธยา ณ ราชประสงค์ "

ทันทีที่สิ้นเสียงของแกนนำประกาศยุติม็อบและยอมมอบตัว
ความโกลาหลท่ามกลางเสียงปืนและเสียงร้องของผู้คนดูสับสนไปทั่ว
ทหารรายล้อมประชิดเข้ามาเรื่อยๆ เห็นการ์ดแดงวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน..
ชาวบ้านที่ปักหลักในเต้นท์ต่างๆมาแรมเดือน
มีบางคนจะวิ่งไปเอาสิ่งของสำคัญที่เก็บไว้อยู่ในเต้นท์ กลับโดนยิงตาย…
ชาวบ้านที่เหลือหลายพันชีวิตล้วนแต่ทำอะไรไม่ถูก..
การ์ดที่เหลือตะโกนบอกชาวบ้านผู้น่าสงสารเหล่านั้นให้รีบหนีไปเข้าวัดปทุมให้หมด
เพราะ นั่นเป็นเขตอภัยทาน..ทุกคนจะปลอดภัย! ไม่ต้องห่วง…ทุกคนจะปลอดภัย..
วูบหนึ่งของความรู้สึกปลาบปลื้มเข้ามาดับความกลัวชั่วคราว
ทุกคนล้วนแต่ต้องการพึ่งพระบารมี และนึกถึงหน้าพระองค์ก่อนอันดับแรก
อย่างน้อยก็พอทำให้อุ่นใจขึ้นบ้าง เพราะเพิ่งเห็นเหตุการณ์พี่น้องโดนยิงตายต่อหน้าต่อตา…
สภาพภายในวัดอากาศร่มรื่น ผู้คนยังทยอยมาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
บางคนมาแค่ตัวเปล่า ตีนเปล่า ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย แม้แต่รองเท้า..
เพียงเพื่อหวังมาพึ่งพระบารมีโดยแท้…..
แต่แล้วความจริงมันช่างตรงข้ามกับสิ่งที่พวกเขาวาดหวังไว้โดยสิ้นเชิง..
ยังไม่ทันได้ปรับทุกข์ ยังไม่ทันได้ถามไถ่ ยังไม่ทันได้กินน้ำกินท่า…
กลับมีเสียงปืนดังระรัวต่อเนื่องมาตลอด… โดยเป้าหมายคือผู้คนในวัด…!!
โธ่เอ๊ย!..ไพร่ผู้น่าสงสาร ความซื่อ ที่คิดว่าที่นี่ปลอดภัยมันหาได้เป็นเช่นนั้นไม่…
มันเป็นความจริงที่โหดร้ายอย่างแสนสาหัส…
ตลอดทั้งคืน ชาวบ้านผู้ไร้เดียงสาเหล่านั้นต้องอยู่อย่างหวาดผวา
บางคนนอนไม่หลับทั้งคืน
บางคนมีลูกเล็กๆก็ต้องอยู่ตามมีตามเกิดไม่กล้าแม้แต่จะลุกไปหานมชงให้กิน…
ศพแล้วศพเล่าที่ล้มลงไปได้รับการบอกเล่าจากปากต่อปากของคนในวัด
ม่านหมอกแห่งความกลัวได้แผ่ขยายปกคลุมไปทั่ว….
ด้านนอก…ซึ่งมีกองกำลังทหารกลุ่มหนึ่งซึ่งกำลังซุ่มยิงคนที่อยู่ภายในบริเวณวัด
ทหารเหล่านั้นไม่ได้ขึ้นตรงต่อผู้บัญชาการทหารสูงสุดแต่อย่างใด
แต่เป็นหน่วยพิเศษที่ถูกนำมาปฎิบัติการเด็ดหัวเสื้อแดงโดยเฉพาะ
และขึ้นตรงโดยเฉพาะต่อผู้มีอำนาจอันล้นเหลือ?
เป็นทหารที่มีชื่อต่อท้ายกองพันว่า”รักษาพระองค์”….
ภาระกิจนี้ รู้ๆกันในหมู่ทหารบิ๊กๆ ที่รับผิดชอบการสลายการชุมนุม
กลุ่มทหารที่นำกำลังสลายม็อบในช่วงเช้าได้รับรายงานว่าให้ถอนตัวออกหมด
และก็เป็นหน่วยพิเศษเหล่านี้ได้มารับช่วงต่อในช่วงเย็นๆถึงรุ่งเช้า…
หน่วยนี้มีเป้าหมายอย่างเดียวคือ”ฆ่า”…..
ไม่มีใครเข้ามายุ่งกับแผนปฏิบัติการเห้** นี้ได้
แม้แต่นายตำรวจระดับใหญ่ๆ ที่มาสังเกตุการณ์ภายในบริเวณ สตช. (ซึ่งอยู่เยื้องๆหน้าวัดปทุม)
มีนายตำรวจหลายคน น้ำตาคลอเบ้าเพราะเข้าไปช่วยเหลือพี่น้องภายในวัดไม่ได้
(เพราะมีนายทหารสั่งไว้ว่าห้ามไม่ให้ใครมายุ่ง เป็นคำสั่งจากเบื้องบน!?)…
พวกนายตำรวจเหล่านั้นต้องรอจนกระทั่งรุ่งเช้า…
จึงได้เข้าไปช่วยเหลือพี่น้องผู้น่าสงสารเหล่านั้นภายในวัดได้..
พูดปลอบใจชาวบ้าน ซับน้ำตาพวกเขาให้คลายกังวล
แม้แต่ตอนชาวบ้านจะเดินออกมาภายนอกวัดแต่ยังเห็นทหารยืนเรียงรายอยู่รางรถไฟฟ้า
ก็ต้องเดินหนีกลับเข้าไปอยู่ภายในวัดใหม่…
จนตำรวจต้องกั้นแถวเป็นกำบังให้ชาวบ้านได้อุ่นใจ
ทุกคนถึงยอมเดินออกมาจากวัดด้วยจิตใจที่ผ่อนคลาย…
ใคร?มันเห้**ได้ขนาดนี้ ทีออกคำสั่งให้หน่วยนี้จัดการเด็ดหัวคนเสื้อแดง
(จริงๆมีคำสั่งจากเบื้องบนว่าให้ฆ่าการ์ดชุดดำให้หมด)…
ใคร?ที่สั่งให้ทหารยิงทุกคนที่โผล่หน้าออกมาจากวัด
เพียงเพราะไม่ต้องการให้มาเห็นการเผาตึกต่างๆโดยเฉพาะตึก”เวิร์ลเทรด”
เขียนถึงตรงนี้ คงเข้าใจน่ะครับว่า
ทำไมคืนที่เผาตึกนั้นไม่มีใครกล้าไปยุ่งเลยและมีเสียงปืนตลอดคืน
เหมือนเจ้าหน้าที่รัฐต้องการให้ตึกนั้นโดนเผา!!..
ประกอบกับมีข่าวแว่วๆ มาว่าเห็นคนตายเพียบตรงลานจอดรถใต้ดิน…

ไอ้คนที่คิดว่าเสื้อแดงเผาตึกนั้น ขอให้พินิจดูเสียใหม่…
เพราะเสื้อแดงไม่มีศักยภาพเพียงพอที่จะเผาตึกนั้นให้วอดวายขนาดนั้นได้
เพราะพื้นที่บริเวณนั้นโดนควบคุมจากฝ่ายทหารแทบ 100%…
หยุดกล่าวหาเสื้อแดงเสียที…พวกเขาบอบช้ำมามากพอแล้ว…
สังคมเราต้องเข้าสู่ยุคแห่งการเรียนรู้ได้แล้ว
เราต้องมาศึกษาว่าทำไมถึงเกิดเหตุการณ์”อำมหิต”เหล่านี้ได้
เรื่องทั้งหมดมันต้อง”ผู้มีบารมี”เท่านั้นถึงกำหนดเหตุการณ์เห้** นี้ได้
ผู้มี”บารมี”คือใคร?….ผมเชื่อว่าคำตอบอยู่ในใจทุกคนดีอยู่แล้ว..
ปล.จินตนาการจากใต้ดินของผม ล้วนตั้งอยู่บนพื้นฐานของพยานแวดล้อมและพยานบุคคล…
ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงทั้งสิ้น!…
ผมอยากจะพิมพ์อะไรมากกว่านี้ ด้วยซ้ำแต่กลัวมันเยอะเกิน เดี๋ยวสหายไม่อยากอ่าน……
โชคดี..จงเป็นของปวงชนชาวเสื้อแดงทุกคน….