จด หมายคุณณัฐวุฒิ จากที่คุมขัง ถึงเพื่อน

ผมเขียนเพลงนี้ กลางดึกคืนวันที่ 12 มิถุนายน แล้วมาต่ออีกวรรค ก่อนออกมาพบพี่น้องที่มาเยี่ยม ช่วงสายวันที่ 13

อยู่ที่นี่กว่า 20 วัน ตอนพลบค่ำ เห็นฝูงนกจับกลุ่มกันบินกลับรัง เป็นอย่างนี้ทุกวัน นกที่บินไปแล้ว ครั้นก็บินกลับมาใหม่ ต่างกับเพื่อนเราผู้จากไป พวกเขาไม่กลับมา

แต่ที่จริงพวกเขาไม่ได้ไปไหนเลย อยู่ในในเราตลอดเวลา

แด่เพื่อน

" ตะวัน ผ่านสนธยา
สกุณา เคียงกลับรวงรัง
สิ้นแรง แห่งความหวัง (หลัง)
รุ่งราง แสงยังหวนคืน

อก เอ๋ย โอ๋หัวใจฉัน
คิดถึงวัน เพื่อนเราหยัดยืน
แผดดัง กระสุนปืน
ชีพ ถูกกลืน ดังไร้ราคา

หลับตาเถิด ผู้ทุกข์ทน
จะปลอบโยน เจ้าด้วยศัทธา
โบยบิน จากดินสู่ฟ้า
ผู้เข่นฆ่า ต้องชดใช้สักวัน"