ศาล แขวงพระนครเหนือ อนุญาตให้ประกันตัวนายสมบัติในวงเงินประกัน 3 หมื่นบาทเมื่อบ่ายวานนี้ โดยกล่าวหาว่าเขาฝ่าฝืนประกาศฉุกเฉินโดยจัดกิจกรรมชุมนุมขึ้นในวันที่ 21 พ.ค.ที่ผ่านมาเพื่อต่อต้านการสังหารผู้ประท้วงเสื้อแดง และปฏิเสธว่าการจับกุมคุมขังบก.ลายจุดไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เขานำผ้า สีแดงไปผูกที่ป้ายแยกราชประสงค์เมื่อวันที่26มิ.ย.ที่ผ่านมาแต่อย่างใด
บันทึกศอฉ. รุ่นสอง 14 วันใน ค่าย ตชด.
ปกมติชนสุดสัปดาห์ฉบับวางบนแผงล่าสุด
บก.ลายจุดเขียนบันทึก ฉบับหนึ่ง ชื่อ ศอฉ.รุ่นสอง 14 วันในค่ายตชด. ภายหลังได้รับประกันตัว ดังมีรายละเอียดดังต่อไปนี้
"ไม่มีอะไรสูญเปล่า ทุกประสบการณ์เป็นการเรียนรู้"
นี่คือสิ่งที่ผมสรุปได้จาก การใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นในฐานะผู้ต้องสงสัยในคดี พรก. ฉุกเฉิน
ณ อาคารหลังเก่าภายในค่าย ตชด. ถูกล้อมด้วยลวดหนามพิเศษที่หาซื้อไม่ได้ในท้องตลาด มันเป็นลวดหนามชนิดหีบเพลงซึ่งใช้กันเฉพาะราชการทหารและตำรวจ และลวดหนามนั้นคือ สุดขอบอธิปไตยของผมในการอาศัยอยู่
ภายในอาคารปูน สองชั้น ข้างบนที่เรือนนอนเป็นหมู่ ส่วนด้านล่างเป็นลานสำหรับนั่งเล่นและห้องน้ำแบบอาบน้ำไม่มีประตูปิด แน่นอนว่า ผมแก้ผ้าอาบน้ำในที่กึ่งเปิดกึ่งปิด แต่เป็นที่รู้กันว่า หากมีเสียงน้ำ ก็จะไม่มีใครโผล่หน้าเข้ามาในห้องน้ำ เข้าใจว่าเพราะมันจะอุจาด
ขันที่ใช้อาบเอามาจากในห้องส้วม ตัวขันเป็นรอยแตก แหม...มันช่างได้อารมณ์เสียจริง
เรื่องที่ท้าทาย ที่สุดที่นี่คือยุงป่า ที่อุดมเสียเหลือเกิน และไม่ว่าจะทายากันยุง ยืนเป่าพัดลม โดยเฉพาะตอนอาบน้ำ มันชอบมากัดจนเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นตุ่มแดง ๆ จึงเต็มตัวผมไปหมด แต่ จนท ที่นั่นบอกว่า ยุงพวกนี้ไม่มีเชื้อไข้เลือดออก
อาหารการกินที่นี่มีครบ เขาเตรียมอาหารกล่องให้สามมื้อครบจำนวนคน ด้วยงบของ ศอฉ. ซึ่งที่นี่ปฏิบัติงานรับมือมาแล้วสี่เดือน แต่เงินยังไม่ตกลงมาถึงผู้ปฏิบัติงาน คนทำอาหารชื่อป้าแดง เป็นภรรยาของตำรวจ ตชด. ในค่าย แกเป็นคนน่ารักและดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ไม่น่าเชื่อว่า งบประมาณค่าอาหารครั้งแรกคือมื้อละ 15 บาท ซึ่งต่อมาคนทำเจ๊งไปแล้ว แถมยังไม่ได้รับเงินแม้แต่บาทเดียว หลังจากนั้นผู้ใหญ่ในค่ายได้เพิ่มค่าหารเป็นมื้อละ 35 บาทเพื่อให้สมจริง เอาเป็นว่าโดยสรุปเรื่องอาหารไม่ใช่ปัญหาเพราะกินกันจนเหลือ เพราะเมื่อญาติหรือเพื่อนเยี่ยมก็จะมีของกินมาสมทบเลยได้โอกาสแบ่งปันให้กับ จนท. ตชด. ที่มาเฝ้ายามดูแลพวกเรา
ตชด. ต่างกับตำรวจโดยทั่วไป และยิ่งต่างจากทหารอย่างเห็นได้ชัด เพราะวัฒนธรรมของ ตชด. ทำงานคล้าย ๆ NGOs คือ ทำงานด้านชุมชนสัมพันธ์ ดังนั้นมุมมองของพวกเขามีความเข้าอกเข้าใจ และไม่วางตัวมาเบ่งใครทั้งนั้น เรียกว่า จนท. อัธยาศัยเอาไปเต็ม 100 คะแนน ต่างแวะเวียนมาพูดุคุยกับพวกเราที่ถูกควบคุมตัว เพราะไม่ให้เราเครียด และบางส่วนก็อยากมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับพวกเรา
ตั้งแตผมอยู่มา วันแรกจนถึงวันสุดท้าย มีคนถูกควบคุมตัวทั้งหมด 5 คน (รวมผมด้วย) ได้แก่
คุณ พีระ พริ้งกลาง อดีต นักมวยแชมป์เวที่ราชดำเนิน ฉายา พยัคฆ์ น้อย ส.ธนิกุล คนนี้ประวัติเยอะ เอาเป็นว่าผลงานในอดีต เคยเป็นแกนนำในการปกป้องคลื่นวิทยุร่วมด้วยช่วยกัน จากการเรียกคืนรายการของทางทหาร และยังเป็นคนที่จัดระเบียบที่จอดรถแท็กซี่ในสถานีขนส่งหมอชิด สู้กับมาเฟียรถผี ต่อมาเป็น สข. ไทยรักไทย ตอนนี้เป็นหัวหน้าสถานีวิทยุชุมชนแถวสำโรง
ลุงบัง หรือ ผู้กองบัง คนเดินตามเสธ.แดง เป็นฝ่ายระวังหลังให้เสธ.แดง คนนี้คือลูกน้องของเสธ.แดงที่ได้คุยกับเสธฯ เพราะก่อนเกิดเหตุยิงเสธ.แดงเพียงห้านาที ลุงบังได้เดินไปบอกเสธ.แดงให้เดินเข้ามาในแนวป้องกัน "นายครับ เข้าด้านในครับที่นี่ไม่ปลอดภัย" แต่เสธ.แดงด่าแกว่า "ไอ้บัง มึงมีหน้าที่อะไร" สุดท้ายเสธแดงก็โดนยิง ผมเก็บเรื่องราวแปลก ๆ ที่ลุงบังเล่าให้ฟังหลายเรื่อง ไว้มีโอกาสจะทะยอยเอามาเล่าให้ฟัง
คุณ วินัย กรรมการวิทยุชุมชนแถวลำลูกกา และ คนสุดท้ายคือ ต๋อง บุรีรัมย์ หรือตลกค่ายเชิญยิ้มที่เข้ามาก่อนผมออกเพียงคืนเดียว
ที่ นี่ไม่ซีเรียสเรื่องเวลากินเวลานอน มีทีวีให้ดูข่าว และฟุตบอล ขาดเหลืออะไรขอความช่วยเหลือให้ จนท. ไปซื้อของมาได้ โดยพวกเขายินที่จะช่วยเหลืออย่างไม่มีอิดออด
ทุกวันจะมีตำรวจซึ่ง ทาง ศอฉ. เป็นคนแต่งตั้ง ชุดนี้เห็นเขาเล่าว่ามีประมาณยี่สิบกว่าคน ผลัดกันมาสอบทุกวัน ไม่ว่าคุณจะอยู่เพียง 7 วันหรือ 30 วัน เขาก็จะมาคุยด้วยทุกวัน โดยภาพรวมแล้วทีมนี้พูดจาดี มีท่าทีรับฟัง(คัดมาอย่างดี) แต่อาจมีบางคนอาจแข็งหน่อย แต่ไม่ได้ข่มขู่แต่ประการใด
การพิจารณาปล่อยตัวจะเกิดขึ้นทุก 7 วัน ช่วงหลังผู้ที่ถูกนำตัวมาควบคุมศาลจะอนุญาตให้ควบคุมเพียง 7 วัน จาก 30 วัน ส่วนผมได้รับเกียรติให้อยู่ 14 วัน
ผมขอบคุณมิตรสหายที่เคลื่อนไหว ภายนอกและให้กำลังใจ และทีมงานทนายของกลุ่มทนายความด้านสิทธิมนุษยชน นี่เป็นครั้งแรกที่ชีวิตส่วนตัวได้ใช้บริการจาก NGOs พวกเขาทำให้ผมรู้สึกมีความหวังกับคนรุ่นใหม่ในแวดวง NGOs
ที่ ผมใช้ชีวิตมายี่สิบกว่าปี
